Wojtek Siudmak obdarzył mnie wieloma opowieściami. Ukrył je w swoich obrazach wewnątrz statków przemierzających bezkresną przestrzeń, za jej niewiarygodnymi widnokręgami, gdzie wiruje magia pocałunków. Nieruchomo wpatrzony w jego płótna poszedłem śladami wspaniałych koni, nadstawiając ucha, by móc wsłuchać się w szepty tych światów. I nauczyłem się patrzeć inaczej.
Z wdzięcznością zbieram te opowieści i przekazuję je na swój sposób, wiedząc, że nie należą do mnie. A tyle ich jeszcze pozostało
do odkrycia…
20 sierpnia 2014 r. o godzinie 17.57, „Dla Wojtka”, tekst napisany w samolocie w drodze powrotnej z Londynu do Tuluzy
Jean-Claude Dunyach
From Wikipedia, the free encyclopedia